De afgelopen jaren waren erg zwaar voor televisierechter Frank Visser, bekend van het programma Mr. Frank Visser doet uitspraak.
Zijn vrouw Margot kreeg in 2019 de diagnose alzheimer, waarna haar gezondheid snel achteruitging, wat voor Frank een moeilijke tijd betekende.
Om de emotionele belasting aan te kunnen, moest hij kalmeringsmiddelen nemen. In hetzelfde jaar werd Margot wegens haar snel verslechterende gezondheid opgenomen in een verzorgingstehuis.
Voor Frank, die maar liefst 43 jaar met haar had samengeleefd, was dit een zeer pijnlijke situatie. In een interview met Plus Magazine vertelt hij dat Margot vaak niet begreep waarom hij weg moest gaan.
Ondanks de dagelijkse bezoeken aan zijn vrouw, hervatte Frank Visser zijn werk ondanks de emotionele last die hij droeg.
“Elke dag ging ik naar Margot, vijf jaar lang woonde ik alleen met mijn hond en mijn werk.” deelt hij.
Tijdens die moeilijke periode worstelde hij emotioneel. “Het was geen gemakkelijke taak om stabiliteit te vinden, ik probeerde te accepteren maar het was moeilijk, ik voelde onrust.” geeft hij toe.
De opgebouwde stress leidde tot een punt waarop hij zelf niet goed meer kon functioneren. “Ik moest medicatie nemen om kalm te blijven,” vertelt hij openlijk.
In het voorjaar verzwakte de gezondheid van Margot geleidelijk en haar overlijden werd door hun omgeving als een opluchting ervaren.
“Tijdens het afgelopen voorjaar ging het zo slecht met Margot dat iedereen opgelucht was toen ze overleed.”
Na haar overlijden was Frank diepbedroefd, maar langzaam vindt hij weer zijn weg. “Het gaat nu beter, vooral omdat ik weet dat Margot eindelijk rust heeft gevonden,” zegt hij.
”Ik voel zoveel liefde voor mijn vrouw, had zoveel compassie en denk nu: gelukkig, zij is nu echt van iets verlost.”
”Het geloof en vertrouwen helpen mij in deze tijd.”
1. De situatie raakt ons diep, tranen vloeien.
2. Mijn gedachten zijn bij hem, het is hartverscheurend.
3. Het blijft een zware last voor Mr. Frank Visser.
4. Alle steun en kracht gaat naar hem toe.
5. Met een zwaar gemoed… zo ontzettend droevig.
