Een 51-jarige vrouw genaamd Miranda woont al een kwart eeuw samen met haar echtgenoot in een rustige rijtjeswoning in een klein Nederlands dorp. Het huis is altijd haar thuis geweest, met een vertrouwde indeling en buren die zich aan respectvolle normen houden.
Twee jaar geleden kregen ze nieuwe buren, een jong stel, dat in eerste instantie vriendelijk leek. Ze deelden vriendelijke gesprekken over de schutting en prezen de rustige buurt waarin ze leefden.
Echter, tot Miranda’s groeiende frustratie begonnen ze te merken dat de buren hun twee grote honden niet uitlieten, maar hen hun behoeften in de achtertuin lieten doen, zichtbaar vanuit Miranda’s slaapkamerraam. Elke dag opende ze de gordijnen en aanschouwde de hondendrollen in de tuin.
Op een online forum luchtte Miranda haar hart over de situatie: “Het is niet alleen een vreselijk gezicht, maar het stinkt ook enorm,” schreef ze. “En dan heb ik het nog niet eens over de vliegen. Het lijkt wel een vliegenparade in die tuin!”
De buren beloofden meerdere malen de tuin schoon te maken, maar deze beloftes bleven onvervuld. Ondanks herhaalde conversaties met hen, bleven de onaangename geur en de vuiligheid bestaan, terwijl een nette tuin een verre droom leek.
Miranda onthulde: “Ze beweren weinig tijd te hebben om met de honden te wandelen, maar het is niet prettig om de gevolgen van hun keuzes in mijn tuin te aanschouwen,” interactie met mijn element
Op het forum klaagde ze: “en dat de honden het liefste hun behoeften in de tuin doen,”.
Elke keer dat ze erover begon, kreeg ze hetzelfde antwoord, waardoor Miranda dacht: “Het is alsof ze het gewoon niet belangrijk vinden,”.
De situatie was voor Miranda onhoudbaar, aangezien ze geen idee had wat ze nu moest doen. Ze wilde geen slechte relatie met haar buren, maar de aanblik en geur van de vervuilde tuin confronteerde haar telkens als ze een raam opende.
De situatie was zo erg dat ze niet eens meer in haar eigen tuin wilde zitten, wat haar tot de woorden bracht: “Het is gewoon geen doen meer,”. “De geur, de vliegen, het hele idee dat mensen hun honden zo kunnen verwaarlozen,”.
Miranda overwoog om hulp in te schakelen, misschien van de gemeente of een wijkagent, maar ze twijfelde over het effect op de verstandhouding met de buren.
Zolang ze geen oplossing vond, deelde ze haar frustraties op het forum, in de hoop op advies van anderen die wellicht hetzelfde hadden meegemaakt. Eén ding stond vast: dit probleem kon niet blijven liggen, letterlijk en figuurlijk.
1. Het is niet alleen de stank en de vliegen maar ook de verwaarlozing van de honden…
2. ‘Ze zeggen dat ze weinig tijd hebben om met de honden te wandelen’
3. Volgens de buren doen de honden het liefst hun behoeften in de tuin.
4. De honden doen hun behoeften het liefst in de tuin volgens de buren…
5. De stank en de vliegen is volgens haar niet meer te doen.
