De keuze om financiële steun te bieden aan een kind kan onvoorziene gevolgen hebben, zoals Truus heeft ervaren. Het geschonken bedrag van 20.000 euro, afkomstig van zuurverdiende spaargelden, was oorspronkelijk bedoeld om te helpen bij de aanschaf van een eigen woning.
De gedachte dat haar kind een veilige thuishaven zou hebben, vervulde Truus met vreugde.
Echter, de realiteit van het uitblijven van terugbetalingen en het zien van haar kind genieten van luxe vakanties, heeft Truus diep teleurgesteld achtergelaten.
De financiële reserve die Truus door de jaren heen met moeite had opgebouwd, was geen onbelangrijke buffer voor haar.
Na zoveel inspanning en toewijding om dit financiële vangnet te creëren, voelt Truus zich nu bedrogen en verward over de situatie.
Truus had gehoopt dat het lenen van geld aan haar kind een positieve stap zou zijn in de richting van hun toekomst, maar de realiteit bleek anders te zijn.
Er was overeengekomen dat duizend euro zou worden terugbetaald.
Initieel leek alles volgens plan te verlopen. Truus ontving keurig duizend euro in de eerste maand. Daarna werd het echter stil. Geen verdere betalingen, geen telefoontjes, geen bezoeken.
Truus probeerde contact op te nemen met haar kind, maar kreeg vaak geen reactie. Bezorgdheid begon te groeien. Had haar kind financiële problemen? Waarom werden de afspraken niet nagekomen?
De schok kwam toen Truus via anderen vernam dat haar kind op vakantie ging, en niet zomaar een vakantie, maar een reis van vijfduizend euro naar een exotische bestemming.
Hoe was het mogelijk dat haar kind zo’n kostbare reis maakte terwijl er nog een schuld van 19.000 euro openstond? Waarom was dit niet met haar besproken?
Een gevoel van diepe teleurstelling overviel haar. Niet alleen vanwege het uitblijven van de betalingen, maar ook door de afstand die was ontstaan. De relatie die ooit hecht was, is nu gevuld met een pijnlijke stilte.
Truus vraagt zich af wat er fout is gegaan. Heeft ze haar kind te veel verwend? Is het een kwestie van ondankbaarheid? Of heeft ze ergens een misstap begaan?
Truus staat voor een lastige beslissing. Confronteren en aandringen op hervatting van betalingen, maar ze vreest de mogelijke gevolgen.
Wat als dit leidt tot het verbreken van alle contact? Wat als haar kind boos wordt en haar beschuldigt van bemoeizucht?
Truus wil haar kind niet kwijtraken, maar kan zich ook niet veroorloven zomaar 20.000 euro af te schrijven. Dit bedrag was haar financiële buffer voor later, en nu voelt ze zich onzeker over haar toekomst.
Voor veel ouders zal het verhaal van Truus herkenbaar zijn. De vraag is hoe ver ze zal gaan om haar kind te helpen en wat te doen als die hulp niet wordt gewaardeerd of zelfs misbruikt.
Het behouden van vertrouwen is essentieel in elke relatie, maar wat als dat vertrouwen wordt geschaad? Moet Truus vasthouden aan de gemaakte afspraken en de lening opeisen, of moet ze dit loslaten om de relatie met haar kind te behouden?
1. De eerste maand aflossing ging goed daarna kwam er niets meer.
2. Haar dochter lost niets meer af maar gaat wel op luxe reisjes.
3. Afbetalingen vinden niet plaats, wel vakanties van duizendere euro’s.
4. Truus weet niet meer wat ze moet doen.
5. Geen terugbetalingen meer, geen bezoekjes, geen telefoontjes…
