De 64-jarige Tineke, werkzaam in de detailhandel, staat voor uitdagingen wat betreft bezorging van pakketten.
Omdat ze vanwege haar lange werkdagen zelden thuis is, kan ze overdag zelden een pakket in ontvangst nemen van de bezorger.
Haar gemoedsrust wordt verstoord door het vage tijdvenster van “tussen 9 en 5 bezorgd”. Ze deelt mee, “Bijna dagelijks mis ik een pakket.”
Om dit aan te pakken, klopt Tineke regelmatig aan bij haar buren voor hulp in het aannemen van een pakket.
Teleurstellend genoeg, ontvangt ze steeds vaker een afwijzing. Ze zegt, “Het lijkt soms alsof mensen niet meer bereid zijn iets voor elkaar te doen.”
Tineke groeide op met het idee van een behulpzame buurt, maar merkt dat deze samenhang afneemt.
De behulpzaamheid van anderen is voor haar belangrijk, zoals ze uitlegt: “Vroeger hielp iedereen elkaar zonder te vragen. Nu krijg ik soms gewoon een ‘nee’ als ik vraag of iemand een pakket wil aannemen.”
Ze begrijpt dat mensen niet altijd kunnen helpen, maar ervaart soms de afwijzingen als afstandelijk, zoals ze zegt: “Het voelt bijna asociaal.”
De moeite om een pakket op tijd te ontvangen zorgt voor frustratie wanneer ze opnieuw een bezorgmoment moet plannen.
Tineke benadrukt: “Het kost zoveel energie en tijd, terwijl het maar een kleine moeite zou zijn als iemand even kon helpen. Soms voelt het alsof je tegen een muur praat als je hulp vraagt.”
Hoewel sommige buren haar extra helpen, voelt ze zich bezwaard om altijd dezelfde mensen om hulp te vragen en klopt ze af en toe bij andere buren aan.
“Opvallend is dat wanneer ik iets vraag, ik meestal een kort ‘nee’ krijg. Het lijkt erop dat iedereen steeds meer op zichzelf is in de buurt,” vertelt een bewoonster.
Soms denkt ze eraan om pakketten naar een ophaalpunt te laten sturen, maar vanwege haar drukke werk vindt ze dit vaak te tijdrovend.
“Na een lange werkdag heb je geen zin om nog een extra stop te maken om een pakket op te halen,” licht ze toe. “Het zou handig zijn als een buur het zou kunnen aannemen.”
Ze kijkt uit naar een toekomst waarin buren weer meer voor elkaar willen doen. “Als iedereen bereid is om kleine gunsten voor elkaar te verlenen, wordt het leven voor ons allemaal gemakkelijker,” zegt ze.
“Uiteindelijk zijn er ook momenten waarop je zelf hulp nodig hebt, dus waarom niet af en toe bijstand verlenen?” besluit ze, hoopvol over meer onderlinge betrokkenheid in de buurt.
1. Het laten bezorgen van pakketjes bij een ophaalpunt kost haar teveel tijd…
2. Ze vindt het belachelijk dat buren niet bereid zijn even te helpen…
3. Het is frustrerend om een nieuw bezorgmoment te moeten regelen…
4. De afwijzingen ervaart ze als asociaal en afstandelijk.
5. Aangezien ze bijna nooit thuis is en haar buren wel, zouden zij het makkelijk kunnen aannemen.
