Being 22 years old, Sanne is astounded by her parents asking her to contribute to the household expenses while she still lives with them.
“As parents, shouldn’t they know better?!” she disappointingly reacts. To Sanne, it seems quite unfair and unreasonable.
“I didn’t choose to be here; it was their decision to have a child. Why should I be financially responsible now?”
For Sanne, it feels like she is a burden to her parents rather than their child. The thought of having to pay while still studying and trying to build her future saddens her.
She works part-time and aims to save up for a good start, hoping to be independent soon. “Given the high rental prices and my current income, it’s already quite challenging,” she explains.
“Every euro I earn now, I want to save for a solid start. But with these extra costs, that future seems further away.”
Haar ouders vragen een behoorlijk bedrag, wat ze vergelijkt met het betalen van huur in haar ouderlijk huis. Sanne ervaart de hoge kosten van het leven vandaag als een last die ze moeilijk kan accepteren.
Ze begrijpt de financiële uitdagingen van gezinnen, maar het idee dat kinderen hieraan moeten bijdragen, valt haar zwaar.
Haar pogingen om hierover met haar ouders te praten, lopen op niets uit. Ze voelt zich niet als een kostwinner of huisgenoot, maar als hun kind.
Ze constateert dat veel ouders hun kinderen helpen sparen voor de toekomst, iets wat ze zelf ook had verwacht te ontvangen.
Ze merkt op dat haar vriendinnen hulp krijgen bij sparen, terwijl zij betaalt voor een dak boven haar hoofd.
In haar eigen huis voelt ze een zekere ongemak. Sanne merkt op: “Een vriendin hoeft thuis geen bijdrage te leveren en krijgt zelfs steun van haar ouders.”
”Dat geeft haar rust en ruimte om te sparen. Natuurlijk verwacht ik niet precies hetzelfde, maar een beetje steun was welkom geweest.”
Hoewel ze teleurgesteld is, probeert Sanne positief te blijven. Ze beheert haar financiën zorgvuldig, maar de druk leidt tot spanningen met haar ouders.
“Ik begrijp dat ze het financieel zwaar hebben, maar ik blijf van mening dat kinderen niet de financiële lasten van het huishouden zouden moeten dragen.”
Sanne erkent de stijgende kosten van levensonderhoud, maar vindt dat ouders hun kinderen zouden moeten ondersteunen, niet andersom. “Ik werk hard en bouw aan mijn toekomst. Zouden mijn inspanningen niet juist gewaardeerd moeten worden?”
1. Verbijsterd dat haar ouders nu vragen om bij te dragen aan de kosten.
2. ‘Het voelt bijna alsof ik huur betaal in mijn ouderlijk huis.’
3. ‘Ik ben hun dochter, geen kostwinner of huisgenoot.’
4. Sanne gelooft dat haar ouders haar zouden moeten helpen sparen voor de toekomst.
5. Zij vindt het belachelijk dat ze moet betalen voor een dak boven haar hoofd!
