Normaal gesproken begint het doopritueel met de ontvangst van de dopeling en zijn familie bij de ingang van de kerk, waarbij symbolisch wordt aangegeven dat de dopeling deel gaat uitmaken van de gemeenschap.
Tijdens de ceremonie wordt er gebeden en worden er Bijbelse teksten voorgelezen die betrekking hebben op de betekenis en beloften van de doop.
Een cruciaal onderdeel van de doopceremonie is het zegenen van het doopwater, meestal aanwezig in een doopvont.
Dit water, gebruikt door de priester of diaken om de dopeling te besprenkelen of onder te dompelen, symboliseert de zuivering van de ziel en het wegwassen van zonden.
Voor baby’s wordt het water voorzichtig over het hoofd gegoten, terwijl volwassenen soms volledig ondergedompeld worden.
Na de doop met water krijgt de dopeling een zalving met chrisma, een heilige olie die de gave van de Heilige Geest symboliseert, als bevestiging van speciale uitverkiezing en toewijding aan God.
Verder ontvangt de dopeling een doopkaars, aangestoken aan de Paaskaars, als symbool dat het licht van Christus nu in hen leeft, wat hoop en de oproep om als licht in de wereld te schijnen vertegenwoordigt.
Kleding speelt ook een belangrijke rol, waarbij dopelingen traditioneel in een wit gewaad worden gehuld als symbool van puurheid en een nieuw begin.
Ouders laten vaak hun baby dopen om hen van jongs af aan deel te laten uitmaken van de religieuze gemeenschap en hen de zegeningen en bescherming van het geloof te geven.
Volwassenen die zich bekeren tot het katholieke geloof, worden gedoopt om hun geloofsovertuiging formeel te belijden en volledig opgenomen te worden in de nieuwe spirituele gemeenschap.
De doop is meer dan slechts een traditie; het is een belangrijk sacrament dat de kern van het christelijke leven en de gemeenschap raakt.
Het vertegenwoordigt een spirituele geboorte en een feestelijke belijdenis van geloof en toewijding aan de leer van Christus.
