Jannie begon haar verjaardag dit jaar zoals gewoonlijk: omringd door vrienden, een prachtig aangeklede borrelplank en een stapel cadeaus om uit te pakken.
Toen ze het cadeau van haar beste vriendin Marleen opende, was ze even verrast.
“Het was een prachtige kristallen vaas met ingeslepen veldbloemen, exact hetzelfde exemplaar dat ik haar drie jaar geleden zelf had gegeven,” deelt Jolanda. “Ik herkende het direct.”
De vaas was uniek en handgemaakt, voorzien van subtiele gravures die overliepen in sierlijke lijnen.
Destijds had Jannie de vaas zorgvuldig uitgezocht bij een klein antiekwinkeltje, speciaal als cadeau voor Marleen’s verjaardag.
Ze wilde iets bijzonders geven, wetende dat Marleen van kunstzinnige en klassieke decoratie houdt. “Ze had zelfs gezegd dat ze er heel blij mee was,” vertelt Jannie.
Met de vaas in haar handen, dwaalden haar gedachten in verschillende richtingen. “Het gevoel van verwarring was het eerste wat bij me opkwam.”
“Besefte Marleen echt niet dat ik deze vaas ooit aan haar heb gegeven? Of dacht ze dat ik het niet zou opmerken?”
Ze probeerde haar gezicht in een neutrale stand te houden om de harmonie niet te verstoren, maar het ongemak was voelbaar. “Ik wilde geen scène maken, maar ik voelde me wel gekwetst.”
Ondanks haar pogingen om de gedachten weg te drukken, bleef het knagen. “Die vaas had voor mij een speciale betekenis omdat ik iets persoonlijks aan mijn beste vriendin wilde geven. Nu kreeg ik het gevoel dat het voor haar weinig waarde had,” legt Jannie uit.
De suggestie dat Marleen haar eerdere geschenk had hergebruikt en vervolgens aan haar had teruggegeven, deed pijn en voelde ongemakkelijk.
Na het feest besloot Jannie haar gevoelens te delen met een andere vriendin in de hoop op advies. “Ik vroeg me af of ik Marleen erover moest aanspreken of het gewoon moest laten rusten,” vertelt Jannie.
Er was een situatie ontstaan met Jannie. Haar vriendin merkte de verwarring op en probeerde het als een grappig misverstand te bagatelliseren. Jannie voelde zich echter gekwetst.
Na enkele dagen besloot Jolanda om voorzichtig het gesprek met Marleen aan te gaan, in de hoop het ongemak te vermijden. Ze bracht het onderwerp subtiel ter sprake.
Terloops herinnerde ze Marleen eraan dat de vaas ooit een geschenk van haar was geweest. Tot Jolanda’s verbazing reageerde Marleen nerveus, lachend en blozend.
“Ze gaf toe dat ze zich niet realiseerde dat het dezelfde vaas was en dacht gewoon dat het een mooi cadeau voor mij zou zijn,” vertelde Jolanda.
Marleen verontschuldigde zich onmiddellijk en benadrukte dat het nooit haar bedoeling was geweest om Jolanda te kwetsen.
Ondanks de oprechte verontschuldigingen, bleef er voor Jolanda een wrange nasmaak hangen. “Het voelde alsof mijn eerdere gebaar gewoon vergeten was, alsof het niet belangrijk was voor haar.”
Jannie, nog steeds licht verbaasd over het voorval, deelt: “En als ik zelf ooit een cadeau zou hergebruiken, zou ik er zeker op letten het niet aan dezelfde persoon terug te geven.”
Na deze gebeurtenis reflecteert Jannie over de betekenis van cadeaus en vriendschap voor haar: “Voor mij gaat een cadeau om de intentie en de aandacht die erin gestopt worden.”
Jannie legt uit: “Het hoeft niet duur te zijn, maar wel persoonlijk. Misschien verwachtte ik teveel, maar ik dacht echt dat ze de vaas speciaal vond.”
Jolanda overdenkt haar aanpak met cadeaus in hun vriendschap: “Het voelt raar om haar nog iets persoonlijks te geven, nu ik weet dat het misschien niet zoveel voor haar betekent. Ik denk dat ik voortaan iets eenvoudigers of praktischers kies, zonder persoonlijke waarde,” besluit ze.
1. Jannie voelt zich vooral ontzettend gekwetst…
2. Toen ze het openmaakte herkende ze het direct!
3. ‘Het voelde alsof mijn eerdere gebaar gewoon vergeten was’
4. Jannie kreeg het gevoel dat het voor haar vriendin weinig waarde had…
5. Je zou toch door de grond heen zakken als je dit meemaakt…
