Er is een 27-jarige jonge vrouw genaamd Esther die worstelt met een snelgroeiende schuld als gevolg van online gokken.
De onschadelijke hobby van Esther groeide uit tot een zorgwekkende situatie waar ze moeite mee heeft.
Esther legt uit: “Het begon als iets kleins, gewoon een paar weddenschappen voor de lol. Maar al snel verloor ik de controle.”
“Ik bleef steeds grotere bedragen inzetten, in de hoop dat één goede gok alles zou oplossen.” Helaas pakte dit anders uit, waardoor ze dieper in de problemen kwam en uiteindelijk duizenden euro’s in de schulden raakte.
Esther probeert nu hulp te vragen aan haar ouders in de hoop dat zij haar uit deze benarde situatie kunnen helpen. Echter, haar hoop werd al snel teleurgesteld.
“Ze hebben zoveel geld dat ze mijn schulden makkelijk zouden kunnen afbetalen, zonder dat het hen echt zou raken,” aldus Esther, die haar frustratie uit.
Esther voelt de afwijzing als een diep verraad, als ze zegt: “Maar in plaats van te helpen, zeggen ze dat ik mijn eigen problemen moet oplossen.”
Boos zegt Esther: “Hoe kun je je eigen kind in zo’n situatie laten zitten terwijl je zelf in overvloed leeft?” Haar ouders hebben altijd goed geboerd, met luxe vakanties, een groot huis en dure auto’s.
Esther zegt boos: “Ze hoeven zich nergens zorgen over te maken, en toch laten ze mij aan mijn lot over.” Het gesprek met haar ouders verliep kil.
Het is niet zo simpel voor Esther, want haar ouders hebben haar duidelijk gemaakt dat ze haar eigen verantwoordelijkheid moet nemen en als volwassene haar eigen fouten moet rechtzetten.
Elke dag voelt als een gevecht, zegt ze: “Ik zie die schulden voor me, terwijl zij in hun luxe leven voortgaan. Het maakt me zo boos en teleurgesteld.”
Esther ervaart niet alleen pijn in de financiële situatie, maar vooral binnen de relatie met haar ouders. Ze voelt zich verlaten en haar band met hen staat ter discussie.
“Ze zeggen altijd dat familie het allerbelangrijkste is, maar als het erop aankomt, laten ze me vallen. Hun geld lijkt belangrijker dan ik.”
Esther probeert ondanks haar teleurstelling zelf actie te ondernemen. Ze heeft gokapps van haar telefoon verwijderd en overweegt professionele hulp te zoeken voor haar verslaving.
Desondanks blijven haar schulden een last die haar blijft achtervolgen. “Ik wil echt veranderen en een nieuw begin maken, maar met die schulden in mijn nek is het moeilijk om vooruit te kijken.”
Haar grootste kwelling is het besef dat haar ouders haar in één keer hadden kunnen helpen, maar ervoor gekozen hebben dit niet te doen.
“Het voelt alsof ze me”
“Het is alsof ze verdrinken, terwijl ze gewoon een reddingsboei in handen hebben,” zegt ze met verdriet.
Zelfs onder deze omstandigheden blijft Esther volhouden, ondanks dat de situatie soms hopeloos lijkt. “Ik probeer elke euro om te draaien en zoveel mogelijk af te lossen,” zegt ze.
“Maar het gaat zo langzaam. De gedachte dat mijn ouders me hadden kunnen helpen, maar dat niet wilden doen, zal ik niet snel vergeten,” merkt ze op.
Of Esther haar ouders ooit kan vergeven, weet ze niet. “Deze ervaring heeft een diepe wond achtergelaten. Misschien los ik mijn schulden op, maar de breuk met mijn ouders? Die zal niet zo makkelijk herstellen,” zegt ze.
1. Haar ouders kunnen haar helpen maar hebben besloten dit niet te doen…
2. Dat haar ouders haar laten verdrinken zal ze niet meer vergeten…
3. Ze is woedend dat haar ouders haar niet willen helpen.
4. Dat haar ouders niet haar schulden willen aflossen ….vind ze afschuwelijk.
5. Ze is teleurgesteld en boos op haar vermogende ouders.
