Claire, werkzaam in de detailhandel en 64 jaar oud, komt regelmatig voor de uitdagingen van pakketbezorging te staan.
Vanwege haar lange werkdagen is ze doorgaans overdag afwezig om een pakket van de bezorger in ontvangst te nemen.
Zij beschouwt het ruime tijdvenster van “tussen 9 en 5 bezorgd” niet als betrouwbaar, maar eerder als een bron van irritatie. “Vrijwel dagelijks mis ik een pakket,” deelt Claire.
Om dit probleem aan te pakken, verzoekt Claire regelmatig haar buren om een pakket voor haar aan te nemen.
Helaas ervaart zij steeds vaker een weigering. “Het lijkt soms alsof mensen niet meer bereid zijn iets voor elkaar te doen,” merkt ze met een zucht op.
Claire is grootgebracht met het idee van een actieve buurtgemeenschap waar buren elkaar bijstaan, maar ze constateert dat deze solidariteit afneemt.
Ze legt uit: “Vroeger was hulpvaardigheid vanzelfsprekend. Nu stuit ik soms op een weigering als ik om hulp vraag en dat valt me soms tegen,”.
Hoewel ze begrip heeft voor situaties waarin mensen niet kunnen helpen, voelt ze zich soms afgewezen. Ze zegt: “De afwijzingen komen soms kil over,.
De frustratie groeit als een pakket om andere redenen niet bezorgd wordt en ze opnieuw een bezorgafspraak moet maken.
Tineke geeft aan: “Het kost veel moeite en tijd om dit geregeld te krijgen, terwijl het slechts een kleine gunst zou zijn als iemand me even zou helpen,”. Zij vervolgt: “Het voelt soms alsof mijn verzoeken in dovemansoren vallen,”.
Enkele buren tonen extra bereidwilligheid om haar te assisteren, wat ze zeer waardeert. Toch voelt ze zich bezwaard om altijd dezelfde mensen om hulp te vragen, daarom klopt ze af en toe aan bij andere buren.
Vertellend over haar ervaring, deelt ze: “Vaak krijg ik dan een kortaf antwoord ‘nee’, waardoor het steeds meer lijkt alsof ieder voor zichzelf is in de straat.”
Soms overweegt Tineke om pakketjes naar een ophaalpunt te laten sturen, maar vanwege haar drukke werkschema kost dat haar vaak extra tijd.
Ze legt uit: “Na een lange werkdag wil je niet nog een extra stop maken om een pakket op te halen. Het zou zoveel makkelijker zijn als een buurman het even kon aannemen.”
Tineke kijkt hoopvol naar een toekomst waarin buren weer meer voor elkaar over hebben. “Als iedereen bereid is die kleine dingen voor elkaar te doen, wordt het leven voor ons allemaal een stuk makkelijker.”
Ze besluit hoopvol: “Uiteindelijk heb je zelf ook momenten waarop je een ander nodig hebt, dus waarom niet af en toe helpen?” met een blij vooruitzicht op meer saamhorigheid in de buurt.
1. Haar pakketjes bij een ophaalpunt laten bezorgen kost haar te veel tijd…
2. Ze vindt het belachelijk dat buren niet even willen meewerken…
3. Het zorgt voor frustratie als ze een nieuw bezorgmoment moet inplannen…
4. De afwijzingen ervaart ze als asociaal en afstandelijk.
5. Ze is bijna nooit thuis en haar buren wel dus die kunnen het best aannemen.
