In de nabijheid van een lawaaierige buur wonen is niet ideaal, maar wat als een buurvrouw snel klaagt? Voor Anna* (35) is dit helaas de dagelijkse realiteit.
Haar 65-jarige buurvrouw is niet tevreden met het geluid van Anna’s kinderen. Sinds haar dochter drie jaar geleden werd geboren, heeft de buurvrouw vaak geklaagd.
Met de komst van een pasgeboren zoon lijkt de situatie nu alleen maar erger te worden. Anna zegt: “Ze vindt dat we ze stil moeten houden.”
Toen Anna en haar man vijf jaar geleden in hun huis trokken, leek er aanvankelijk geen probleem met de buurvrouw te zijn.
“We hadden geen bijzondere band, maar begroetten elkaar wel vriendelijk. Soms maakten we een praatje over het weer, meer niet,” zegt ze.
Met de komst van hun eerste kind veranderde echter alles. “Sindsdien hoor ik meer van haar dan me lief is, vooral in de vorm van klachten.”
Anna’s drie jaar oude dochter was meteen na haar geboorte al een bron van ergernis voor de buurvrouw. Ondanks Anna’s mening dat haar dochter geen lastig kind was, bleef de buurvrouw klagen.
“Ze noemde het gehuil ‘gejank’ en zei dat het haar nachtrust verstoorde, omdat haar slaapkamer grenst aan de babykamer.”
Om de situatie te verlichten, besloten
In een poging om de situatie te verbeteren, hebben Anna en haar man besloten de wieg naar hun eigen slaapkamer te verplaatsen. “We hoopten dat het zou helpen, maar de klachten hielden aan.”
Na de eerste klacht is het duidelijk geworden dat de buurvrouw regelmatig langskomt om te klagen over geluidsoverlast.
Anna deelt: “Dan was het het gehuil van onze dochter, dan weer het geluid van onze voetstappen op de trap, of zelfs het vieren van een verjaardag één keer per jaar.”
De benadering van Anna en haar man is rustig gebleven. “We laten haar maar praten, want we weten dat we haar toch niet tevreden kunnen stellen. Het gaat hier niet om extreme overlast, maar om dagelijkse geluiden.”
Na de geboorte van hun zoontje is de situatie verslechterd, zoals Anna had gevreesd. “Sinds de geboorte van ons zoontje is het helemaal geëscaleerd.”
Anna zegt: ‘Ze bonst nu dagelijks woedend op onze deur omdat de baby huilt of onze dochter te luid speelt,” Ook bezoek van kraamvisite zorgt voor frustraties bij de buurvrouw.
De situatie bereikte een dieptepunt toen Anna, overweldigd door de bevalling en de zorg voor twee jonge kinderen, in tranen uitbarstte na opnieuw geklaag van de buurvrouw.
Anna deelt: “Ik was op. De vermoeidheid, de kraamtijd, en het constante gezeur van de buurvrouw werd me te veel. Ze zei dat ik maar beter kon zorgen dat ik ‘die kinderen’ stil hield, anders zou ze Veilig Thuis bellen,”
De impact op Anna is enorm. “Ik probeer mijn dochter van drie angstvallig stil te houden, en als onze zoon begint te huilen, schiet ik letterlijk in de stress.”
”Ik weet niet hoe ik de buurvrouw van onze deur kan houden, en ik ben bang dat ze op een dag echt Jeugdzorg belt.”
Anna zit nu met haar handen in het haar terwijl ze gevangen zit tussen de zorg voor haar kinderen en de constante druk van haar buurvrouw.
Wat zou jij doen in deze situatie? Moet Anna toegeven aan de eisen van haar buurvrouw of een andere weg zoeken om de rust terug te brengen in haar eigen huis?
1. Volgens de kersverse moeder lijkt de situatie te escaleren…
2. De buurvrouw kan niet slapen door het gejank van de baby…
3. De buurvrouw komt regelmatig langs om te klagen.
4. Anna moet haar baby stil zien te houden anders gaat de buurvrouw bellen.
5. Ook probeert ze haar dochter van drie angstvallig stil te houden.
