In zijn tuin, op een zonnige ochtend, staart Peter, 51 jaar oud, naar de schutting die zijn huis scheidt van dat van zijn buren.
Niet alleen is de schutting toe aan vervanging, maar het probleem gaat verder dan alleen onderhoud. Zijn buren hebben hem benaderd met een specifieke wens:
“Ze willen een hogere schutting vanwege gevoelens van overlast door ons,” vertelt Peter, duidelijk gefrustreerd.
Dit onderwerp is niet nieuw, maar de huidige situatie begint zijn geduld nu echt op de proef te stellen.
De buren, die kortgeleden in de buurt zijn komen wonen, klagen over geluidsoverlast en inkijk in hun tuin. “Onze kinderen maken te veel lawaai tijdens het buitenspelen,” legt Peter uit.
“Ik begrijp hun behoefte aan rust, maar wat kun je verwachten als je naast een gezin met jonge kinderen woont?” Peter is radeloos.
Ondanks dat Peter en zijn gezin altijd hebben geprobeerd een goede relatie met de buren te onderhouden, voelt deze eis voor hem als een aanval op hun levensstijl.
“Ik heb het gevoel dat ze niet beseffen dat we gewoon ons leven leiden.” Ondanks zijn afkeer van conflicten, ziet Peter nu geen andere uitweg.
“Ik vermijd confrontaties, maar deze situatie dwingt me ertoe om wel te reageren,” zegt hij. De buren willen niet alleen een hogere schutting, maar verwachten ook dat Peter de kosten geheel op zich neemt.
Volgens Peter stellen ze voor om de schutting te verplaatsen en een hogere te laten plaatsen, zonder financieel bij te dragen, zo vertelt hij, dat voelt wat vreemd, nietwaar? Waarom zouden ze alleen kunnen eisen zonder zelf iets bij te dragen?
Peter voelt zich nog steeds ongemakkelijk over de situatie. Hij begrijpt dat ze zich aan bepaalde dingen storen, maar hij benadrukt dat ook zij rechten hebben, benadrukt hij.
Hoewel Peter altijd heeft geprobeerd om tegemoet te komen aan anderen, voelt hij nu dat hij zijn grens heeft bereikt.
In eerste instantie probeerde hij de buren gerust te stellen door te zeggen dat ze niet met opzet lawaai maken, aangezien kinderen levendig zijn, zo vertelt hij.
Zelfs het aanbrengen van geluidsisolatie bood hij aan, maar het leek de buren niet voldoende tevreden te stellen. Zij blijven hameren op die hogere schutting, zegt Peter, het lijkt erop dat ze niet openstaan voor een echt gesprek, maar slechts hun zin willen doordrijven.
Na talloze vruchteloze gesprekken, begint Peter zich af te vragen wat zijn rechten zijn in deze zaak. Hij heeft niet de intentie om te blijven betalen voor iets dat hij ook samen met hen had kunnen doen, zegt hij.
Hij besluit om juridisch advies in te winnen. Door mijn kant van het verhaal te laten horen, hoop ik een oplossing te vinden die voor ons allemaal werkt, zegt hij.
Echter, intern voelt Peter ook teleurgesteld. Dit zou een gelegenheid moeten zijn om de buren beter te leren kennen, maar het lijkt nu op een terrein te zijn beland, concludeert hij.
De druk van de situatie begint zijn tol te eisen en hij erkent voortdurend met deze kwestie in zijn gedachten bezig te zijn. Ik vrees dat dit zal resulteren in een grotere breuk tussen
Communicatie is de sleutel tot het oplossen van conflicten tussen buren,” merkt Peter op na een gesprek met een vriend. Hij krijgt het advies “Je moet je niet laten intimideren.”
Zijn vriend moedigt hem aan om in gesprek te gaan met zijn buren en te streven naar een wederzijds begrip. Peter besluit zijn buren uit te nodigen voor een openhartig gesprek en zegt vastberaden: “Misschien is het tijd om echt te laten horen wat ik voel, zonder bang te zijn om anderen te kwetsen.”
Na een moeizaam begin van het gesprek ontstaat er toch ruimte voor begrip en empathie. Peter realiseert zich: “Voor het eerst hoorde ik hun zorgen echt.”
Uiteindelijk blijkt dat er sprake was van miscommunicatie en worden compromissen bereikt. Peter stelt voor: “Misschien kunnen we de kosten delen of een andere oplossing vinden die voor ons allebei werkt.”
Na vele discussies komen Peter en zijn buren tot een akkoord. Peter zegt opgelucht: “Het is fijn om te zien dat we uiteindelijk tot elkaar zijn gekomen. Ik heb geleerd dat het belangrijk is om te blijven communiceren, ook al lijkt het in het begin moeilijk.”
De schutting blijft weliswaar een discussiepunt, maar beide partijen zijn nu bereid om samen te werken aan een oplossing.
“Het onderhouden van goede relaties met de buren is essentieel,” onderstreept Karel, “echter is het ook van belang om je eigen belangen te verdedigen.”
1. ‘Waarom zouden zij alleen maar kunnen eisen zonder zelf iets bij te dragen?’
2. ‘Kinderen zijn nou eenmaal levendig en kunnen lawaai maken’
3. Ze eisen een hogere schutting maar willen geen cent mee betalen…
4. ‘Een hogere schutting omdat ze zich gestoord voelen door ons’
5. Ze eisen een hoge schutting maar zijn niet van plan om mee te betalen…
