Op haar 52-jarige leeftijd keek Yvonne uit naar een ontspannen avond in een gezellig restaurant in de stad, waar ze speciaal een tafeltje had geboekt.
Alleen dineren is een activiteit die zij graag doet; het geeft haar de mogelijkheid om te ontspannen met een goed boek en wat tijd voor zichzelf.
Maar de avond verliep anders dan verwacht. “Ik werd geweigerd omdat ik alleen was,” vertelt Yvonne met verbazing.
Ondanks dat haar reservering was bevestigd, voelde ze bij binnenkomst al een zekere ongemakkelijkheid. De gastvrouw reageerde wat nerveus en verdween kort om de manager te halen.
De manager kwam naar haar toe en legde uit dat het restaurant de voorkeur geeft aan groepen en stelletjes, vooral op drukke avonden.
“Een tafel voor één is niet altijd rendabel,” werd haar kalm meegedeeld. Yvonne was verrast: ze kreeg het gevoel dat haar aanwezigheid als solo-eter niet gewaardeerd werd.
Uit eten gaan is voor Yvonne een moment van rust en zelfzorg. Ze legt uit: “Ik vind het fijn om alleen uit eten te gaan; het helpt me om tot mezelf te komen.”
De opmerking van de manager raakte haar diep. Ze voelde zich minder gewaardeerd omdat ze alleen was gekomen.
Yvonne besprak dit voorval met vrienden en een vriendin reageerde verbaasd: “Een restaurant zou toch voor iedereen toegankelijk moeten zijn?”
Yvonne ontdekte dat sommige restaurants op drukke avonden liever groepen bedienen omdat dit meer winst oplevert, volgens de manager.
Yvonne’s ervaring is niet uniek, anderen hebben vergelijkbare verhalen gedeeld, zoals een kennis die zich ook ongemakkelijk voelde toen ze alleen kwam dineren na een lange werkdag.
Yvonne maakt zich vragen over haar favoriete uitjes in haar eentje naar aanleiding van het incident. “Zal dit vaker voorkomen, bijvoorbeeld bij een concert of voorstelling?” overweegt ze.
Ze maakt zich ongerust over het idee dat ze haar plannen zou moeten aanpassen puur omdat ze alleen is. Toch laat Yvonne zich niet ontmoedigen door deze gedachtegang.
“Ik laat me niet weerhouden om alleen uit eten te gaan omdat een restaurant alleen maar denkt aan de winst,” verklaart ze vastberaden.
Voor haar zijn de tijd alleen, de rust en de gelegenheid om een goed boek te lezen of gewoon om haar heen te kijken juist van grote waarde. Na deze gebeurtenis is ze echter wel meer bewust geworden van mogelijke veroordelingen wanneer iemand alleen op pad is.
Zij houdt vast aan haar eigen waarden en geniet van solitaire uitstapjes, zonder de noodzaak te voelen om zich ongemakkelijk te voelen over haar keuze.
1. Naar dit restaurant gaan zou ik dus nooit meer doen.
2. Het restaurant prefereert groepen en stellen.
3. Een tafel voor 1 persoon vinden ze niet rendabel.
4. De opmerking van de manager heeft haar diep geraakt.
5. Een restaurant hoort er toch voor iedereen te zijn?
