De band tussen Annie en haar kat Minoes is na zestien jaar samen zijn heel speciaal. Voor Annie is Minoes meer dan alleen een huisdier; hij is haar trouwe metgezel die haar huis vult met gezelschap.
Op advies van de dierenarts overweegt Annie om Minoes in te laten slapen vanwege zijn ernstige ziekte.
Annie vindt het idee van afscheid nemen van Minoes moeilijk, ook al weet ze dat het misschien het beste is voor zijn welzijn.
Minoes vertoont tekenen van achteruitgang, met verminderde eetlust, moeite met bewegen en weinig energie.
De dierenarts heeft aangegeven dat Minoes pijn lijdt en dat inslapen een liefdevolle keuze zou zijn.
Desondanks schrikt Annie terug bij het idee van een leven zonder Minoes. Wie zal haar ’s ochtends verwelkomen? En wie zal er naast haar op de bank liggen?
Annie wordt aangemoedigd door familie en vrienden om afscheid te nemen. Ze worstelt echter met de emotionele betekenis van deze keuze.
Minoes kwam in haar leven toen haar man nog leefde. Na het overlijden van haar man, was het Minoes die haar door die eenzame, moeilijke jaren heen hielp.
Voor Annie voelt het alsof ze met Minoes ook een deel van haar verleden moet loslaten, iets waar ze nog niet klaar voor is.
“Het idee om wakker te worden in een huis dat aanvoelt als een koude leegte, zonder zijn warme snuitje tegen mijn hand… dat is haast ondenkbaar voor me,” vertelt ze.
Zij vreest de stilte die zijn vertrek achterlaat en voelt zich verscheurd. “Misschien is het egoïstisch,” geeft ze toe, “maar zonder hem vraag ik me af wie ik eigenlijk ben.”
1. Annie kan niet meegaan in het advies van de dierenarts… 2. Annie legt uit wat de redenen zijn om geen afscheid te nemen… 3. Annie legt uit waarom ze geen afscheid wil nemen van haar Minous… 4. Haar kater wordt met de dag zieker, maar afscheid nemen is geen optie. 5. Ze legt uit wat de redenen zijn waarom ze haar kat niet laat inslapen…