Jeroen, 37 jaar oud, is boos. Echt boos. Zijn ouders hebben iets gedaan dat voor hem onacceptabel is: ze hebben zijn kind meegenomen naar McDonald’s, iets wat hij totaal niet had zien aankomen.
Hoewel het voor sommige mensen misschien behoorlijk onschuldig lijkt, is dit voor Jeroen een harde klap.
Hij heeft namelijk bewust besloten om zijn kind geen vlees of zuivel te laten eten, en het feit dat zijn ouders die keuze compleet hebben genegeerd, begrijpt hij niet.
“Mijn kind krijgt geen vlees of zuivel, en dan nemen jullie hem mee naar een fastfoodrestaurant?!” uit Jeroen zijn frustratie.
Voor Jeroen is een plantaardige levensstijl niet zomaar een keuze, het is een fundamenteel onderdeel van hoe hij zijn leven leidt en hoe hij zijn kind wil opvoeden.
De mogelijkheid om op hun kleinkind te passen werd grondig besproken met zijn ouders.
Jeroen voelt nu dat zijn ouders zijn ouderlijke keuzes aanzienlijk hebben geschonden.
“Het gaat niet alleen om wat hij heeft gegeten,” legt Jeroen uit. “Het draait om respect, respect voor de waarden die ik belangrijk vind en hoe ik mijn kind wil grootbrengen.”
Voor Jeroen is het niet enkel de consumptie van vlees en zuivel, maar vooral het gevoel dat zijn ouders zijn opvoedingskeuzes niet serieus nemen.
De vertrouwensbreuk tussen Jeroen en zijn ouders is het gevolg van dit incident. Ondanks zijn wens om hen betrokken te houden bij het leven van zijn kind, twijfelt hij nu aan hun betrouwbaarheid als oppassers.
“Als ze zich nu al niet aan de afspraken houden, hoe weet ik dat dit niet opnieuw gebeurt? Ik wil mijn kind niet opnieuw in zo’n situatie brengen.”
Er is een situatie bij Jeroen ontstaan. Hij hecht grote waarde aan zijn relatie met zijn ouders en tegelijkertijd wil hij de opvoeding van zijn zoon niet compromitteren.
“Ik wil deze kwestie niet negeren, al wil ik ook ruzies vermijden. Het is voor mij van principieel belang.” Daarnaast maakt hij zich zorgen over de mogelijke verwarring voor zijn zoon.
“Hoe moet zijn zoon dit begrijpen? Bij ons thuis vermijden we vlees en zuivel omdat het gezonder is, maar dan krijgt hij opeens bij McDonald’s precies datgene dat we vermijden.”
Jeroen hoopt dat zijn ouders zullen leren van deze gebeurtenis en zullen begrijpen hoe belangrijk zijn keuzes voor hem zijn. Hij overweegt opnieuw het gesprek met hen aan te gaan, maar beseft dat dit een uitdagende taak zal zijn.
“Ik wil dat mijn opvoedingskeuzes niet ter discussie worden gesteld. Als ze willen blijven oppassen, moeten ze mijn regels respecteren.”
Jeroen is door het incident gaan nadenken over zijn eigen manier van communiceren als ouder. Hij zegt: “Misschien moet ik duidelijker zijn over wat ik verwacht.”
Hij zegt: “Ik dacht dat mijn ouders het wel zouden begrijpen, maar blijkbaar moet ik sommige dingen explicieter maken.”
Ondanks zijn inspanningen om zijn communicatie te verbeteren, beseft Jeroen dat het stellen van grenzen ook belangrijk is.
“Als dit nog een keer gebeurt, moet ik misschien besluiten om ze niet meer te laten oppassen. Ik wil niet dat mijn kind opnieuw in zo’n situatie terechtkomt.”
Voor Jeroen is dit meer dan alleen een misverstand; het gaat om respect, vertrouwen en het welzijn van zijn kind.
“Er is meer aan de hand dan alleen een ongelukje. Het draait om de manier waarop we onze zoon willen opvoeden, en daar moeten anderen respect voor hebben.”
1. Volgens Jeroen heeft dit incident grote gevolgen:
2. ‘Ik wil niet dat mijn kind nogmaals in zo’n situatie belandt.’
3. Als ze in de toekomst willen oppassen, moeten ze onze regels respecteren.
4. Deze gebeurtenis heeft het vertrouwen tussen Jeroen en zijn ouders beschadigd.
5. Hij is furieus dat zijn ouders met zijn zoontje naar de Mac zijn geweest!
