Op dagelijkse basis ervaart Roos, een alleenstaande moeder van 35 jaar, moeite met het rondkomen van haar financiën, wat geen eenvoudige taak is.
Haar parttime baan levert net genoeg op om de rekeningen te voldoen en voor de zorg van haar kinderen te zorgen.
Dit jaar organiseert de school van haar kinderen uitjes: haar zoon gaat naar een pretpark en haar dochter naar een natuurgebied.
De kosten? Per kind vijftig euro. Voor veel ouders lijkt dit niet veel, maar voor Roos is dit een groot bedrag.
In haar strakke budget is weinig ruimte voor extra’s zoals schoolreisjes. Ze herinnert zich de vreugde van haar kinderen toen ze over de uitjes hoorden, maar nu staat ze voor de uitdaging om hen weer teleur te stellen.
Roos doet haar uiterste best om haar kinderen te geven wat ze nodig hebben, maar dit soort momenten maken haar onzeker.
Er zijn gedachten over hoe de mening van anderen kan veranderen door de financiële beperkingen.
De gedeelde ervaring van andere ouders in dezelfde situatie helpt, maar het gevoel van eenzaamheid blijft bestaan voor Roos.
De mogelijke oplossingen van betalen in termijnen of om hulp vragen worden belemmerd door gevoelens van schaamte.
Roos voelt de druk van oordelen van anderen, terwijl haar worstelingen voor velen verborgen blijven.
De innerlijke zorgen van Roos blijven onopgemerkt door anderen, maar blijven constant aanwezig in haar realiteit.
Er wordt gedacht aan het gevoel van waardigheid in plaats van alleen geld. Voor haar voelt het als extra last om niet te kunnen bieden wat anderen als vanzelfsprekend beschouwen.
Roos overpeinst bij de keukentafel hoe ze aan haar kinderen moet vertellen dat er geen geld is voor het schoolreisje.
Ze wil haar kinderen niet belasten met de financiële zorgen van het gezin, maar de waarheid verbergen is geen optie.
De momenten waarop ze niet aan de wensen van haar kinderen kan voldoen, zijn het zwaarst voor haar.
Roos blijft op zoek naar oplossingen en overweegt om hulp te vragen, ondanks haar schaamtegevoelens.
Zij wil absoluut voorkomen dat
Om te voorkomen dat haar kinderen teleurgesteld raken, zoekt ze mogelijke manieren om elders te bezuinigen of steun te vragen aan vrienden of familie.
Roos blijft echter vastberaden ondanks deze uitdagingen. Ze wil haar kinderen laten zien dat, zelfs in moeilijke tijden, liefde en veerkracht de krachtigste middelen zijn om verder te gaan.
1. Proberen te voorkomen dat haar kinderen teleurgesteld worden staat voor haar op de eerste plaats.
2. Het gewicht van het niet kunnen vervullen van haar kinderen hun wensen drukt zwaar op haar.
3. Haar kinderen belasten met financiële zorgen is iets wat ze absoluut wil vermijden.
4. Zou ze beoordeeld worden door andere ouders?
5. Gevoelens van wanhoop en schaamte doemen op…
