Een avondje uit eten in Amsterdam liep anders dan verwacht voor Joop, een 69-jarige man die hier vaak van genoot.
Wat begon als een gezellig diner, eindigde voor Joop in frustratie en onbegrip zodra hij het restaurant binnenstapte.
“Ik was klaar voor een leuke avond,” vertelt Joop, die had gehoopt op een maaltijd in een typisch Amsterdams restaurant.
Nog voordat hij aan tafel zat, merkte hij al dat er iets niet klopte. “Ik liep naar de bediening om een tafel te vragen, maar ik werd begroet met een vriendelijk, maar totaal onverstaanbare ‘Hello, how are you?’ Ik dacht even dat het een grap was.”
Voor Joop, die graag Nederlands spreekt in eigen land, voelde het vreemd om in de hoofdstad niet in zijn moedertaal te kunnen communiceren. “Het leek wel alsof ik in het buitenland was,” vervolgt hij.
Toen hij opnieuw in het Nederlands wilde praten, bleek de jonge serveerster hem niet te begrijpen.
Na een ongemakkelijke start, ergerde Joop zich toen bleek dat al het personeel Engels sprak. Hij zegt: “Ze begreep me gewoon niet. Ze had geen idee wat ik zei.”
“Ze spraken allemaal Engels! Niet alleen zij, maar ook de andere obers. Toen ik probeerde te vragen of er iemand was die wel Nederlands sprak, werd ik weer met Engels aangesproken.”
Over de reactie van het personeel op zijn onbegrip zegt Joop: “Ze waren echt chagrijnig toen ze doorhadden dat ik ze niet kon verstaan.”
“Ze rolden met hun ogen, en een van hen zuchtte zelfs toen ik voor de derde keer probeerde uit te leggen wat ik wilde bestellen.”
Joop vond het onbegrijpelijk dat niemand Nederlands sprak toen hij een maaltijd wilde bestellen in zijn eigen land.
“Het ergste was dat ze helemaal geen moeite deden om me te helpen,” verhaalt hij. “Toen ze merkten dat ik geen Engels sprak, gingen ze gewoon verder met hun werk, zonder ook maar even te proberen me te begrijpen.”
Zijn gevoel van buitengesloten en ongewenst zijn, drukte hij uit door te zeggen: “Het was alsof ik er niet toe deed. Het was hun manier of niets.”
Ondanks begrip voor de internationale aantrekkingskracht van Amsterdam, vindt Joop het lastig te verwerken dat Nederlands ontbreekt in Nederlandse restaurants in de stad.
Met een gefronste blik zegt Joop: “Ik verwacht gewoon dat ik in Nederland Nederlands kan spreken. Het is toch niet teveel gevraagd? Zeker niet in een restaurant in de hoofdstad van ons eigen land.”
De teleurstelling van Joop werd groter bij het zien van andere klanten die Engels spraken en moeiteloos bediend werden.
Uitgedrukt als “Het leek wel of je in dat restaurant alleen geholpen werd als je Engels sprak. En dat vond ik echt heel vervelend. Ik voelde me echt onzichtbaar.”
Ondanks geen probleem te hebben met de internationalisering van steden als Amsterdam, ervaart Joop het als pijnlijk dat de lokale taal en cultuur langzaam lijken te verdwijnen.
“Is het nodig om naar het buitenland te gaan om Engels te praten?” vraagt hij zich af. “Zou het niet makkelijker zijn als mensen beide talen spreken? Engels voor de toeristen en Nederlands voor mensen zoals ik?”
“Het lijkt alsof Nederland steeds minder van ons is,” zegt Joop. “We moeten ons aanpassen aan de toeristen, terwijl het vroeger andersom was.”
Joop koos ervoor het restaurant te verlaten zonder te eten. “Ik ga daar niet meer naartoe,” zegt hij. “Niet omdat het eten slecht was, want dat weet ik niet eens. Ik heb het niet eens besteld. Maar omdat ik me totaal niet welkom voelde in mijn eigen stad.”
Zijn verhaal werpt licht op de groeiende internationalisering van steden zoals Amsterdam, waar toerisme soms lijkt voor te gaan op de lokale bevolking.
Joop’s ervaring herinnert ons eraan dat hoewel we open staan voor een internationale gemeenschap, het behouden van lokale cultuur en taal van groot belang blijft.
“We zijn toch in Nederland?” vraagt Joop zich af. “Dan wil ik gewoon Nederlands kunnen praten.”
1. Hij zag uit naar een gezellig avondje uit maar het verliep anders dan gedacht.
2. Hij vindt het erg ongewoon dat dit in ons kleine land gebeurt.
3. Hij voelde zich buitengesloten en helemaal niet begrepen.
4. Zijn frustratie groeide vanaf het moment dat hij binnenkwam…
5. Voor hem is het moeilijk te accepteren dat er niemand met hem Nederlands praat.
