Mandy, een 38-jarige moeder van twee jonge kinderen, heeft sinds het overlijden van haar man twee jaar geleden de volledige verantwoordelijkheid op zich genomen.
Nu, na een periode van worsteling, zijn zij en haar kinderen van vijf en acht eindelijk in staat geweest om een frisse start te maken in een sociale huurwoning.
Ondanks dat het een bescheiden woning is, vormt deze een nieuwe thuisbasis voor hen. Echter, het brengt meer uitdagingen met zich mee dan verwacht.
Er is veel werk te verrichten in het huis. Van verven tot vloeren leggen, en diverse kleine klusjes die wachten om afgerond te worden.
Voor iemand die alleen de zorg heeft voor twee kinderen en een fulltime baan, lijkt deze klus bijna onmogelijk. Gelukkig zijn er vrienden die ondersteunen waar mogelijk, maar er ligt nog veel werk te wachten.
Haar vader heeft zijn hulp ook aangeboden. In eerste instantie voelde Mandy zich opgelucht en dankbaar voor zijn bereidheid om te helpen. Echter, al snel ontstond er een onverwachte spanning tussen hen.
Omdat haar vader benadrukt dat hij niet zomaar gratis wil klussen, realiseert Mandy dat hij steeds zegt: “Tijd is geld.” Ze begrijpt dat hij ook financiële beperkingen heeft, maar de situatie is lastig voor haar.
Op een forum onthult Mandy haar gevoelens: “Mijn vader herhaalt steeds dat tijd geld is en hoewel ik extra geld goed kan gebruiken, kan ik hem niet betalen wat een professioneel klusbedrijf zou vragen.”
Omdat Mandy fulltime werkt en moeite heeft om financieel rond te komen voor haar gezin, is er weinig ruimte voor extra uitgaven.
Ze zou haar vader graag op een andere manier willen bedanken voor zijn hulp, maar ze heeft gewoonweg niet genoeg geld om hem een redelijk uurtarief te betalen.
Hoewel ze het aan haar vader heeft uitgelegd, blijft hij bij zijn standpunt. De spanning begint hun relatie te beïnvloeden, wat Mandy verdrietig stemt.
Elke keer dat ze met haar vader over het huis praat, komt geld ter sprake, waardoor ze voelt dat de steun en genegenheid die ze nodig heeft, langzaam verdwijnen.
“Het is gewoon lastig, ik weet niet meer wat ik moet doen,” schrijft ze verder op het forum. “Ik heb niet genoeg geld om een klusbedrijf in te huren, en ik kan het niet alleen. Mijn vader wil alleen helpen als ik hem betaal, maar dat is geen optie voor mij. Ik voel me gevangen.”
Mandy begrijpt dat haar vader ook financiële problemen heeft, maar zij voelt dat zijn onwil om belangeloos te helpen de band tussen hen beschadigt.
Ze had gehoopt op onvoorwaardelijke steun van haar vader, zonder dat geld daarbij een rol speelt.
De situatie maakt haar neerslachtig en bezorgd, omdat ze niet wil dat de relatie met haar vader nog meer beschadigt, maar ze ziet geen oplossing.
Hoewel het forum haar wat troost biedt, met begripvolle reacties en advies, blijft de vraag hoe ze deze situatie kan oplossen haar bezighouden.
Ze vreest voor verdere spanningen met haar vader, aangezien ze hem niet kan betalen zoals hij eist. De impasse waarin ze zit lijkt uitzichtloos en Mandy voelt zich steeds geïsoleerder.
1. Haar vader is kort en duidelijk: ‘Tijd is geld’
2. Ze heeft gewoonweg niet het geld om hem te betalen.
3. ‘Mijn vader helpt alleen als ik hem betaal’
4. Hulp kan ze hard gebruiken maar voor wat hoort wat…
5. Haar vader blijft ondanks haar uitleg bij zijn standpunt.
