69-jarige Joop keek uit naar een avondje uit eten in Amsterdam, iets wat hij vaker had gedaan en altijd had gewaardeerd, maar deze keer verliep het anders dan verwacht.
Een gezellig etentje eindigde voor Joop in frustratie en onbegrip vanaf het moment dat hij het restaurant binnenstapte.
“Ik was klaar voor een leuke avond,” vertelt Joop. Hij had zich verheugd op een maaltijd in een typisch Amsterdams restaurant.
Nog voordat hij aan tafel zat, voelde hij al dat er iets niet helemaal goed ging. “Ik liep naar de bediening om een tafel te vragen, maar ik werd begroet met een vriendelijke, maar totaal onverstaanbare ‘Hello, how are you?’ Ik dacht nog even dat het een grap was.”
Voor Joop, die gewend is zijn moedertaal te spreken in zijn eigen land, voelde het vreemd om in een restaurant in de hoofdstad niet in het Nederlands te kunnen communiceren. “Het was alsof ik in het buitenland was,” vervolgt hij.
Toen hij opnieuw in het Nederlands probeerde te praten, merkte hij dat de jonge serveerster hem niet begreep.
Joop ondervond miscommunicatie en frustratie toen hij ontdekte dat het personeel alleen Engels sprak: “Ze begreep me gewoon niet. Ze had geen idee wat ik zei.”
Joop ervoer de reactie van het personeel toen bleek dat hij hen niet kon verstaan: “Ze spraken allemaal Engels! Niet alleen zij, maar ook de andere obers. Toen ik probeerde te vragen of er iemand was die wel Nederlands sprak, werd ik weer met Engels aangesproken.”
Joop vertelde dat het personeel geïrriteerd leek toen ze beseften dat hij hen niet kon begrijpen: “Ze waren echt chagrijnig toen ze doorhadden dat ik ze niet kon verstaan.”
Joop beschreef hoe het personeel reageerde op zijn herhaalde pogingen om te communiceren: “Ze rolden met hun ogen, en een van hen zuchtte zelfs toen ik voor de derde keer probeerde uit te leggen wat ik wilde bestellen.”
Joop begreep niet waarom er in zijn eigen land niemand Nederlands sprak: “Het ergste was dat ze helemaal geen moeite deden om me te helpen,” vertelde hij.
Probeer maar eens om mij te begrijpen,”
Voelend buitengesloten en ongewenst, zei hij: “Het voelde alsof ik er niet toe deed. Het was hun manier of niets.”
Ondanks begrip voor Amsterdam als internationale stad, blijft het voor Joop moeilijk dat in een Nederlands restaurant geen Nederlands wordt gesproken.
“Ik verwacht gewoon dat ik in Nederland Nederlands kan spreken,” zei Joop met een frons. “Het is toch niet teveel gevraagd? Zeker niet in een restaurant in de hoofdstad van ons eigen land.”
Joop werd teleurgesteld toen hij zag dat Engels sprekende klanten zonder problemen werden geholpen.
“Het leek wel of je in dat restaurant alleen geholpen werd als je Engels sprak. En dat vond ik echt heel vervelend. Ik voelde me echt onzichtbaar.”
Ondanks begrip voor de internationalisering van steden als Amsterdam, vindt Joop het pijnlijk dat de lokale taal en cultuur lijken te verdwijnen.
“Hoeft toch niet naar het buitenland om Engels te spreken?” vraagt hij. “Waarom kunnen ze niet gewoon twee talen spreken? Engels voor de toeristen en Nederlands voor mensen zoals ik?”
“Het is alsof Nederland steeds minder van ons wordt,” zegt Joop. “We moeten ons aanpassen aan de toeristen, terwijl het vroeger andersom was.”
Joop verliet het restaurant zonder te eten. “Ik kom daar niet meer,” zegt hij. “Niet omdat het eten slecht was, want dat weet ik niet eens. Ik heb het niet eens besteld. Maar omdat ik me totaal niet welkom voelde in mijn eigen stad.”
Zijn ervaring werpt een licht op de groeiende internationalisering van steden als Amsterdam, waar toerisme soms prioriteit lijkt te krijgen boven de lokale bevolking.
Joop’s verhaal herinnert ons eraan dat, terwijl we openstaan voor een internationale gemeenschap, het belangrijk blijft om de lokale cultuur en taal te koesteren.
“Zijn we niet in Nederland?” vraagt Joop zich af. “Dan wil ik gewoon Nederlands kunnen praten.”
1. Hij keek uit naar een leuk avondje uit maar dat verliep anders dan verwacht.
2. Dat dit in ons landje gebeurt vindt hij alles behalve normaal.
3. Hij voelde zich onzichtbaar en totaal niet begrepen.
4. Vanaf het moment dat hij binnenstapte groeide zijn frustratie…
5. Het blijft voor hem moeilijk te accepteren dat er niemand Nederlands spreekt.
