Een recente gebeurtenis bracht Els (38), moeder van een meisje, onverwacht in het middelpunt van de belangstelling nadat ze haar kind op de mond kuste. Wat voor haar een normaal en liefdevol gebaar was, werd door anderen als ongepast beschouwd.
Dit zette Els aan het denken over de diversiteit in manieren waarop ouders hun genegenheid tonen en hoe dit door anderen wordt geïnterpreteerd.
In een openhartig gesprek vertelt Els: “Het was iets wat ik automatisch deed. Mijn kind benaderde me, ik boog me voorover en gaf een kus. Gewoon zoals altijd.”
“Maar toen ik om me heen keek, merkte ik de reacties op. Sommige mensen ontweken mijn blik, anderen fronsten hun wenkbrauwen. En later vertelden enkele vrienden me dat ze het ongemakkelijk vonden.”
De reacties kwamen voor Els als een verrassing. Ze was opgegroeid in een gezin waar fysieke genegenheid normaal was.
“Toen we ouder werden, kusten mij en mijn broers elkaar. Op de mond, op de wang, het maakte niet uit. Voor ons was dat normaal,” vertelt ze.
“Het tonen van liefde was gewoon wie wij waren als gezin, zonder erbij na te denken,” zegt ze. Toch merkte Els op dat niet iedereen in haar omgeving dezelfde opvatting deelde.
Reacties van anderen brachten haar tot het besef dat er verschillende opvattingen bestaan over hoe ouders liefde aan hun kinderen tonen, vooral als het om lichamelijke uitingen zoals een kus op de mond gaat.
Sommige mensen hadden praktische bezwaren. “Er waren zelfs mensen die zeiden dat het ‘niet hygiënisch’ was of dat het ‘ongezond’ zou zijn voor mijn kind. Dat vond ik vreemd,” zegt Els verwonderd.
“Ik ben haar moeder. Ik zorg voor haar, ik houd van haar. Waarom zou een kus op de mond ineens iets verkeerds zijn?”
Negatieve reacties brachten haar aan het twijfelen, en Els vroeg zich af waarom haar onschuldige gebaar zulke sterke reacties opriep.
Inzicht kwam tot haar datgene wat zij als normaal ziet, voor anderen ongemak met zich kan meebrengen. “Het besef van culturele verschillen is er,” verklaart ze.
“Voor sommigen wordt dit gebaar als normaal beschouwd, terwijl anderen het vermijden. Maar dat het in mijn naaste omgeving zo sterk veroordeeld werd, had ik niet verwacht.”
Tijdens conversaties met haar vrienden bleek dat zij het gebaar als “ongepast” beoordeelden. “Ze gaven aan dat ze het ongemakkelijk vonden omdat het ‘niet gepast is’.”
”Maar wat betekent dat eigenlijk? Wie bepaalt wat wel en niet hoort in de manier waarop je je kind liefde toont?”
“Voor mijn dochter betekent de kus nabijheid en liefde. Waarom zou ik haar dat ontzeggen alleen omdat anderen het ongemakkelijk vinden?”
Els nam het besluit zich verder te verdiepen in dit onderwerp.
In de wereld van ouderschap circuleren verschillende opvattingen over kussen op de mond.
Terwijl sommige ouders dit beschouwen als een normale uiting van genegenheid, zien anderen dit als ongepast, vooral naarmate kinderen ouder worden.
Zelfs bepaalde experts raden aan om voorzichtig te zijn met dergelijke handelingen, omdat het verwarrend kan zijn voor kinderen in hun interactie met anderen.
“Mensen willen me bewust maken van de gevolgen van mijn handelingen,” erkent Els.
“Maar uiteindelijk ken ik mijn kind het best. Ik begrijp wat het beste voor haar is en waar ze zich prettig bij voelt.”
Met een glimlach deelt ze dat haar dochter nog altijd graag elke dag naar haar toe komt voor die speciale kus. “Dat zegt voor mij genoeg.”
Volgens Els is het opvallend hoe snel mensen oordelen over opvoedingskeuzes. Ze zegt: “Ik zou zelf nooit iemand vertellen hoe ze hun kind moeten opvoeden.”
“Wat voor de een werkt, werkt misschien niet voor de ander. Maar ik geloof sterk dat je als ouder moet doen wat voor jou en je kind goed voelt. Als dat betekent dat wij elkaar een kus op de mond geven, dan is dat zo.”
Els heeft besloten zich ondanks de kritiek niet te laten beïnvloeden. Ze zegt: “Het is niet aan anderen om te bepalen hoe ik mijn kind liefde toon.”
“Mijn kind weet dat ze geliefd is, en dat is voor mij het belangrijkste. Mensen mogen vinden wat ze willen, maar ik kies ervoor om trouw te blijven aan wat voor ons werkt.”
Deze ervaring heeft Els meer bewust gemaakt van haar eigen opvoedingsstijl en haar vertrouwen in haar intuïtie versterkt. Ze concludeert met een glimlach: “Ouderschap is geen eenheidsworst. En dat is oké.”
1. Sommige menen hadden praktische bezwaren tegen een kus op de mond.
2. Zo zijn er velen die met hun wenkbrauwen fronsen.
3. Els vertelt wat voor commentaar ze allemaal krijgt.
4. Het commentaar van velen slaat volgens haar nergens op.
5. De reacties brengen Els behoorlijk in verwarring.
