Wie beter niet de zelfscankassa kan gebruiken

Als het gaat om boodschappen doen, kiezen velen voor zelfscankassa’s om snel en met zo min mogelijk interactie af te rekenen.

Voor mensen zoals ik, die liever drukte vermijden in het weekend, lijken zelfscankassa’s een handige oplossing. Toch kunnen ze soms voor meer irritatie dan gemak zorgen.

Het idee achter zelfscankassa’s is eenvoudig: je scant je boodschappen, rekent af bij een betaalpunt met je pin, zonder dat er een kassamedewerker nodig is.

Voor mij is dit ideaal, omdat ik het een uitdaging vind om sneller te zijn dan andere klanten. Het geeft me een gevoel van overwinning, zelfs als de andere klant zich daar niet bewust van is.

Wikipedia prijst zelfscankassa’s vanwege tijdsbesparing en het niet meer nodig hebben van kassapersoneel, vooral bij pintransacties.

In mijn lokale supermarkt is deze manier van afrekenen echter niet voor iedereen geschikt.

Soms lijkt het voordeel van zelfscankassa’s onvindbaar. Eerder lijken ze eerder een sociale aangelegenheid dan een efficiënte manier van boodschappen doen.

Vaak zijn ze bezet door mensen die rustig de tijd nemen: van een kassa die wacht op een nieuwe kassabonrol tot een andere die langzaam bediend wordt door een onervaren gebruiker.

Ook oudere klanten, met een leesbril op, nemen rustig de tijd om producten zoals thee, appels en pannenkoekenmix te scannen, elke handeling zorgvuldig controlerend.

Zelfs ouders maken af en toe een attractie van de zelfscankassa voor hun kinderen, waardoor het proces verder vertraagt en doet denken aan waarom tieners pas vanaf zestien jaar in supermarkten mogen werken.

Hoewel ik begrip heb voor ouderen die liever zelf scannen dan praten met een kassamedewerker, zijn er momenten waarop dit ten koste gaat van de efficiëntie.

En laten we niet vergeten dat het ongemakkelijk kan zijn wanneer een medewerker vraagt om je mandje te controleren, alsof je een verdachte bent.